Jullie moeten weten, ik had écht nul verstand van Galgo’s en wist tot een paar maanden daarvoor niets van het leed dat deze honden wordt aangedaan maar begreep wel dat ik van Charlotte een heleboel zou kunnen leren.

Enfin, datum afgesproken, vlucht naar Malaga geboekt en de dagen aftellen. Gelukkig ligt de finca niet ver van de luchthaven af dus met een taxi ben je er in zo’n 10 minuutjes. Het welkom was allervriendelijkst en ik voelde meteen dat Charlotte en haar man Dioni 2 mensen zijn die in je hart gaan zitten. Zij hebben mij naar mijn stacaravan gebracht en dat voelde als een paradijsje! Heel gezellig ingericht met echt alles erop en eraan. De keuken is voorzien van een grote koelkast met vriesvak, waterkoker, magnetron en gefilterd water dus geen gedoe met flessen water kopen. Lekker bed, airco/verwarming en een heerlijke douche. Een gezellig terras voor de caravan met de kippen ernaast en de Galgo’s aan de andere kant. Wat wil je nog meer?! Het kon voor mij écht niet meer stuk.

Natuurlijk zijn er shelters waar je iets minder betaalt voor je verblijf maar dan deel je alle faciliteiten, zoals keuken, badkamer en/of slaapkamer, met meerdere (onbekende) personen. Lijkt mij heel leuk, zo’n slaapzaal, als je in de 20 bent maar ik vond het toch wel heel fijn en luxe om mijn eigen huisje te hebben.

Charlotte gaf aan dat ik eerst mijn spulletjes kon gaan uitpakken en daarna zijn we naar de supermarkt gereden voor de inkoop van boodschappen voor de rest van de week. Daarna heb ik een rondleiding van haar gehad en mocht ik alle honden ontmoeten. Ik vond het zo’n aparte ervaring dat, waar je iedere dag op je beeldscherm naar kijkt, je daar dan ineens zelf tussen loopt. De mooie houten huisjes waar de honden in groepjes wonen, het zwembad wat toen nog in aanbouw was, Rosa en Pepe ontmoeten, de paarden, Charlotte haar eigen honden-roedel……ik vond het in één woord geweldig!

Ik was blij als het weer ’s-ochtends 8 uur was want dat was het begin van een leuke en leerzame dag. Wat een welkom als je door het hek loopt en dat zoveel Galgo’s je goedemorgen komen wensen, het kan toch niet beter? Dan neem je zelfs alle hopen poep voor lief, haha, maar ook dat went heel snel.

Bij de grotere shelters, waar zo’n 600 honden verblijven, werken heel veel vrijwilligers maar bij Charlotte ligt dat heel anders. Het voordeel hiervan is dat je overal mee naar toe mag en bij kan zijn. Zo hebben we een bezoek gebracht aan de Residencia waar een aantal Galgo’s verblijven die wachten op een plekje op de finca en zo mocht ik ook de 2e avond mee met Charlotte om een Galga op te halen die zonder chip gevonden was. Charlotte noemde haar Adeline en, bij sommige van jullie al bekend, zij is nu mijn Galga en ik ben zo gelukkig met haar!

Misschien wil je ook een Galgo adopteren maar wil je haar of hem toch wel eerst ontmoeten. Dan is dit een unieke kans om te combineren, een weekje finca en met de hond van je dromen naar huis gaan. Ik kon Adeline niet meteen meenemen o.a. omdat haar vaccinaties nog niet rond waren. Vandaar dat ik haar 3 weken later met mijn zoon bij Charlotte ben gaan ophalen en zijn we met z’n drieën teruggevlogen naar Nederland. Hoe mooi is dat?! Ook als je geen Galgo wilt adopteren is dit een hele mooie ervaring die je zeker niet zult vergeten.

Ik kan alleen maar zeggen, ga dit avontuur aan, de mensen zijn lief, de Galgo’s waanzinnig, de natuur mooi, heel leerzaam én als kers op de taart…. je zult er heerlijk ontstressen van het gejaagde dagelijkse leven dat wij hier in Nederland leiden!

Mocht je nog vragen hebben dan kun je mij altijd een berichtje sturen.

Vriendelijke groet,

Inge